Een stuk geschiedenis over de "pijl en boog"

Als iemand iets zegt over pijl en boog dan denkt bijna iedereen aan de Indianen, maar de geschiedenis van de handboog  

kent ook vele romantische verhalen kijk maar naar Cupido en Robin Hood,  Willem Tell daarentegen die een appel van je 

hoofd schoot gebruikte echter een kruisboog wat een wezenlijk verschil is met de handboog.

Echter de geschiedenis leert ons anders.

In Frankrijk, Spanje, Afrika en Rusland zijn rotstekeningen gevonden van ongeveer 50.000 jaar oud waar afbeeldingen te 

zien zijn van personen die met pijl en boog aan het jagen waren. Werd in eerste instantie de pijl en boog alleen gebruikt 

voor de  jacht, later in de geschiedenis werd de boog een zeer geducht oorlogswapen.

De geschiedenis van verschillende volkeren leert ons dat de boog een heel verdienstelijk leven achter de rug heeft.

De bereden Nomaden uit Azië onder hun beroemde leiders Atilla en Djenges Khan zouden zonder pijl en boog nooit de 

gesel van het westen zijn geworden. En zonder  zijn boogschutters zou Willem de Veroveraar in 1066 de slag bij Hasting 

nooit van Koning Herald hebben gewonnen om zo het Britse eilandenrijk te veroveren.

De Britse soldaten gebruikte indertijd zogenaamde Longbow's die een behoorlijke  reikwijdte hadden, maar ook de Turken

konden er iets van.  Zo gaat het verhaal dat  Sultan Mohammed Khan in 1247 zijn pijl 1275 pijllengten kon wegschieten

(dit kwam overeen met een afstand van bijna 1000 meter !)

Maar ook in het einde van de 19e eeuw was in Londen een Turk die zijn pijl 800 meter ver schoot en daardoor sportman

van het jaar werd.

De Indianen (de toenmalige bewoners van Amerika) bezaten bogen met weinig kracht waardoor er dus ook op korte 

afstand gejaagd moest worden.

Met de komst van de "donderbussen" die een veel grotere reikwijdte hadden kwam echter een einde aan het 

strategische belang van de handboog.

De handboog als sport is ook al zeer oud.

Zo waren het de Perzen die het boogschieten in de Griekse cultuur introduceerden. Daar was het handboogschieten  

één van de gewaardeerde martiale kunsten waarin de besten het tegen elkaar opnamen in de schaduw van Olympus.

Ook in Engeland werd door Koning Hendrik VIII omstreeks 1545 de boog als vermaak gebruikt.

In 1583 werden al wedstrijden georganiseerd door de society of Finsbury.

In 1781 stichtte Sir Ashton Lever de Royal Toxophilite Society welke nu nog bestaat.

De Engelse Koningin heeft nu nog een erecompagnie van longbowschutters die elk  jaar in vol ornaat een wedstrijd

schieten om de hoogste eer.

In Nederland waren het niet alleen de zuidelijke provincies (zoals nu het geval is) die in de middeleeuwen al boog-

schuttersgilden hadden, ook in Amsterdam bleek rond 1370 al een boogschuttersgilde te bestaan van ongeveer 75 leden.

In 1821 werd in Philadelpia (Amerika) de eerste handboogvereniging (United Bowman of Philadelpia) opgericht,

deze organiseerde in 1828 de eerste wedstrijd.

Handboogschieten is heden een volwaardige wedstrijd sport die door heel veel mensen over de gehele wereld wordt

beoefend. Zo is in Korea het handboogschieten zelfs volkssport nummer één. In Japan (die heel hoog in de wereldtop

meedraait)  wordt de handboogsport gekoppeld aan het Zen Boeddhisme welke een filosofische achtergrond kent.

Het kan zelfs met recht een gezinssport worden genoemd want man, vrouw, zoon of dochter kunnen met gelijkwaardige

kansen het toernooiveld betreden en dat kan niet van alle sporten gezegd worden.

De meeste mensen denken dat je voor handboogschieten sterk moet zijn, dit is absoluut onzin.

Bogen worden aangepast aan de schutter en door het gebruiken van de juiste technieken is er nauwelijks 

krachtinspanning nodig. De spieren die je hierbij gebruikt zullen uiteraard eerst getraind moeten worden wat door 

oefening  van de sport al voldoende is. Handboogschieten vraagt naast de juiste techniek ook concentratie, 

zelfbeheersing en zelfvertrouwen.

Handboogschieten kan zowel individueel als in team verband worden beoefend. Hoewel de actie steeds individueel is 

kan de situatie van een team heel andere eisen stellen aan de sporter.

Een team is mede afhankelijk van de individuele prestaties, echter nooit sterker dan de zwakste schakel.

Taak van een team is om diegene die het die dag net niet hebben middels hun eigen score te compenseren.

Sommige schutters kunnen hierdoor zo geprikkeld raken dat ze boven hun normale kunnen uit presteren. 

Ook in deze sport kan men veel doen aan teambuilding.

Compound  

Longbow

Recurve

Kruisboog

Heden ten dage kenmerkt de handboogsport zich in veel verschillende klassen die gebaseerd zijn op de verschillende 

bogen. Zo zijn er jacht en veldwedstrijden waar op nagemaakte dieren wordt geschoten (veelal met een Compound boog, 

ja dezelfde als van Rambo) maar ook Bare Bow wedstrijden, dit zijn wedstrijden met een volledig kale boog, dus zonder 

vizier en/of andere hulpmiddelen.

Verder kent men nog de Recurve boog waarmee men over het algemeen de meeste wedstrijden mee schiet.

Hiermee wordt ook de Olympische afstand van 70 meter en de FITA wedstrijden  van 30, 50, 70 en 90 meter mee verschoten.

De binnenwedstrijden worden normaal over een afstand van 18 tot 25 meter verschoten.

In vergelijking met de oude handboogbogen heeft de huidige boog een ware revolutie doorgemaakt met de modernste

materialen en technische snufjes. Als nieuwkomer in deze sport zul je verbaast staan van de vele toeters en bellen die aan

een huidige boog zitten, die allen min of meer bijdrage aan goede prestaties.  

Maar hoe fantastisch en futuristisch ook allemaal uitziet, de handboogsport blijft berusten op eeuwenoude technieken  

waaraan in wezen niets is veranderd. De punten die je ermee schiet komen niet van zelf, de boog is alleen het hulpmiddel

de rest is volledig afhankelijk van de schutter achter de boog.